Dawny zajazd pocztowy – gospodarstwo poczmistrza
Zespół budynków dawnego zajazdu pocztowego przy ulicy Pułtuskiej nr 13, 15, 17, mylnie nazywany „napoleonkami”, powstał w latach 1824-1828. Jego budowa była związana z powstaniem traktu wiodącego z Warszawy w kierunku północno-wschodnim - do Kowna i Petersburga. Na jego trasie co 20-30 km budowano zajazdy pocztowe. Pierwsza za Warszawą była placówka w Jabłonnie (budynek zachował się do dzisiaj), kolejna w Serocku, a następna w Pułtusku.
Zajazd był przede wszystkim bazą dla kurierów pocztowych, miejscem w którym mogli wymienić konie, zjeść, odpocząć a nawet zanocować. Oprócz wykonywania funkcji pocztowej obsługa zajazdu zabezpieczała przejazdy rodziny cesarskiej i ważnych urzędników. Pierwszym poczmistrzem serockim był Jan Omyliński. W jego czasach w zajeździe znajdowało się 26 koni, 7 bryczek, 2 karety oraz sanie.
Pierwotnie obiekt składał się z czterech skrzydeł (kształt prostokąta) z położonym w środku dziedzińcem przedzielonym na pół. Dziś składa się z trzech części: głównej, stojącej równolegle do ulicy Pułtuskiej oraz skrzydeł usytuowanych do ulicy szczytami. W obiekcie znajdowały się następujące pomieszczenia: pokoje służbowe i mieszkalne, stajnie, wozownia, składy, drwalnia, lodownia, sieczkarnia, chlew i obora. Na dziedziniec stacji pocztowej wiodły kiedyś dwie bramy zamykane dwuskrzydłowymi wrotami. Przez bramy wjeżdżały konie kurierów i wozy pocztowe.
Obiekt, przeznaczony dziś na mieszkania komunalne, jest już częściowo zniekształcony, ale zachowuje ogólny układ.
