Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Serocku – duma i wizytówka miasta
Serocka świątynia jest najstarszym zabytkiem w mieście i powiecie legionowskim, jednym z najstarszych na Mazowszu. Późnogotycki kościół miał wiele szczęścia – nie zniszczyły go zawieruchy wojenne i pożary. Dotrwał nienaruszony do dzisiejszych czasów i jest dumą miasta.
Ceglaną świątynię zaczęto budować ok. roku 1524 a ukończono przed końcem stulecia. Budowę kościoła zainicjował ówczesny proboszcz serocki ks. Wojciech Popielski z Popielżyna, sekretarz i kanclerz ostatnich udzielnych książąt mazowieckich. Współfundatorami świątyni byli wspomniani książęta Stanisław i Janusz III.
Solidne wykonanie sprawiło, że dopiero w połowie XVIII w. kościół wymagał generalnego remontu. Pierwszym badaczem, który dostrzegł walory zabytkowe świątyni był Kazimierz Stronczyński. W 1851 r. opisał ją oraz powstały dwie akwarele obrazujące kościół. Kolejne wizerunki świątyni znamy już z fotografii Józefa Piusa Dziekońskiego. Ten znany architekt nadzorował remont w latach 1913-1914. Kolejne remonty odbywały się w latach 1934 i 1938. Prowadzono je także po II wojnie światowej.
Kościół jest budowlą jednonawową, z czworoboczną wieżą od zachodu. Okna i portale obiektu zamknięte są od góry naprzemiennie półkoliście lub ostrołukowo. Na zewnątrz uwagę zwracają zwłaszcza cylindryczne baszty obronne. Nie posiadają one jednak wewnątrz spiralnych schodów. Wewnątrz kościoła uwagę zwraca oryginalne żebrowe sklepienie w typie gwiaździsto-sieciowym oparte o półfilary ścian bocznych oraz ostrołukowe portale w prezbiterium. Rokokowy wystrój świątyni jest jednorodny i pochodzi z ostatniej ćwierci XVIII w. Ton nadają mu ołtarz główny, ambona i chrzcielnica na skraju prezbiterium i nawy głównej oraz dwa ołtarze boczne.
