Obserwatorium w Borowej Górze – środek przedwojennej Polski
W 1929 r. w Borowej Górze wyznaczono „Centralny Punkt Astronomiczny dla nowego pomiaru państwa”. Można więc powiedzieć, że Borowa Góra stała się wówczas geodezyjnym środkiem przedwojennej Polski. W latach 30. XX w. zbudowano tam obserwatorium, które funkcjonuje do dzisiaj.
Obserwacje astronomiczne rozpoczęto w 1929 r. od wyznaczenia różnicy długości astronomicznej między Obserwatorium Paryskim a punktem w Borowej Górze. Szerokość astronomiczną oraz azymut astronomiczny Borowa Góra - Modlin wyznaczono w drugiej połowie 1930 r. i ten moment uznaje się za początek działalności stacji w Borowej Górze.
W 1936 r. wzniesiono żelbetową wieżę trójnożną do zawieszania pionu przy badaniu poziomej osi instrumentów przeznaczonych do pomiaru azymutu, wybudowano żelbetowy statyw nad głównym punktem triangulacyjnym, a w 1937 r. ukończono piętrowy, murowany budynek laboratoryjno-mieszkalny.
Działalność stacji przerwał wybuch II wojny światowej. Niemcy wywieźli wszystkie instrumenty, a w budynku urządzili posterunek Grentzchutzu. W czasie walk rosyjsko-niemieckich na jesieni 1944 r. budynek mieszkalny oraz inne budowle uległy zniszczeniu.
Na początku lat 50. XX w. odbudowano budynek i betonowe słupy pod instrumenty astronomiczno-geodezyjne, odrestaurowano teren. Na przełomie lat 60. i 70. wybudowano drugi budynek z przeznaczeniem na zakłady Instytutu i ciemnię fotograficzną.
Obecnie z czasów przedwojennych zachowała się trójnożna, betonowa wieża z 1936 r. oraz budynek mieszkalny. Na terenie gminy zachowały się także repery (geodezyjne znaki wysokościowe) związane z powstaniem obserwatorium. Pierwszy z nich znajduje się w Serocku, a drugi w Karolinie.
